Van mijn ouders heb ik een tic meegekregen. Hoewel ik niet gelovig ben, bezoek ik tijdens iedere vakantie minimaal één kerk. En dus ook deze zomer.
Wat me met name opvalt, en waarover ik me echt kan verwonderen, is dat de pracht en praal in kerken in zuidelijker gelegen landen toeneemt. En dan heb ik het niet over het geld dat eraan is uitgegeven. Nee, juist het wérk valt me op.
Zo staat in Florence, op steenworp afstand van Palazzo Vecchio, de kerk Orsanmichele die ook als graanbeurs en –opslagplaats heeft gediend. Per toeval konden we binnenkijken en met name het prachtig beschilderde plafond viel me op.
Maar op een andere plek in deze Italiaanse stad had ik graag de hele dag willen blijven. Gewoon om te kijken. Het Palazzo Medici-Riccardi heeft een klein kapelletje, waarvan de muren enorm mooi beschilderd zijn. In een zaal ernaast kun je hierover zelfs uitleg krijgen. Een verdieping hoger, in de Zaal Luca Giordano, in het volledige plafond beschilderd door de naamgever van deze zaal. Waarschijnlijk als een ode aan hem.
Bij dit soort schilderingen komen bij mij vragen op als: Hoe is dit gegaan? Heeft hier één schilder aan gewerkt of heeft hij hierbij hulp gekregen? En hoe lang heeft hij hierover gedaan? Op basis waarvan koos een opdrachtgever (kerk of particulier) de schilder? Een schets misschien? Of had hij totaal geen idee van het eindresultaat en ging het op basis van eerder schilderwerk? Hoe lang heeft de schilder erover gedaan? Een jaar, of misschien zelfs (veel) meer?
En dan te bedenken dat we nog niet eens in de dom van Florence (veel te druk) of in een kerk in Rome (nog niet geweest) zijn geweest. Daar schijnen de kerkschilderingen helemaal fantastisch te zijn.