Figureren als dode Duitse soldaat

Vlak voor kerst stuitte ik op een Facebook-bericht dat de makers van de film Patria op zoek waren naar mannelijke figuranten. Aangezien de opnames plaatsvonden in ‘s-Hertogenbosch – lekker dichtbij – dacht ik: “Waarom ook niet?” En dus meldde ik me aan.

Mijn filmdebuut vond plaats op 4 januari 2013. Om 08.00 uur ‘s ochtends kwam ik op de filmset, waar ik me direct kon omkleden tot Duitse soldaat. Productieleidster Birgit had me immers in die groep ingedeeld.

Samen met andere mannen trok ik de kleding aan, die voor ons in diverse kartonnen dozen lag. Kleding voor Duitse en Franse soldaten die tegen elkaar in de Eerste Wereldoorlog vochten. Want daarover gaat Patria, over de Nederlandse Indonesiër – of Indonesische Nederlander – Arthur Knaap die tijdens die oorlog in het Franse vreemdelingenlegioen vocht.

Daarna begaf ik me naar het terrein van nog geen voetbalveld groot, waar de film grotendeels werd opgenomen. Ik was in de veronderstelling dat er meteen gefilmd zou worden, maar dat bleek niet het geval: de crew was hard aan het werk om de set op orde te krijgen. Om mezelf nuttig te maken, hielp ik ze mee. Net als overigens veel andere figuranten. We sjouwden met zandzakken en verspreidden ongebruikte kledingstukken en -accessoires over het terrein. Ook aan de ‘make-up’ was gedacht: we smeerden modder in ons gezicht en op onze kleren, want tijdens een loopgravenoorlog bleef natuurlijk niemand schoon.

Even later kwam maker van deze film Klaas van Eijkeren, eigenaar van Expressie  Producties, naar me toe en wees me aan om een Duitse krijgsgevangene te spelen. Mijn rol was om samen met twee andere krijgsgevangenen, ook figuranten, schuin over het slagveld te lopen. Om dit zo goed mogelijk in beeld te krijgen, maakten we vijf à zes keer deze tocht over het terrein. Steeds hetzelfde stuk.

Toen dit goed was opgenomen, was mijn rol voorlopig uitgespeeld. Uit nieuwsgierigheid besloot ik om op de set te blijven. En zo was ik getuige hoe scènes van een film worden gemaakt: erg bijzonder en superleuk om dit mee te maken. Veel instructies, veel wachten, maar het liep allemaal relatief snel. Op een beeldscherm van DutchView keek ik met enkele anderen mee hoe alle scènes die dag werden gefilmd. Direct waande ik me in de bioscoop: zo scherp, zo veel close-ups. Volgens hoofdrolspeler Timothy Flohr, die Arthur Knaap speelt, was dat helemaal te danken aan de cameraman: “Hij neemt echt steeds de meest onmogelijke posities aan. Knap om dan toch nog goed te blijven filmen.”

Aan het einde van de filmdag kwam mijn eigen moment van glorie. Toen Van Eijkeren zocht naar een figurant om een dode Duitse soldaat te spelen, hapte ik direct toe. De plek was ietwat oncomfortabel: op een heuvel voor de ingang van de bunker. Gelukkig hield de crew me goed in de gaten en een paar keer kon ik omhoog komen om even goed uit te rusten. Het duurde zo’n drie kwartier om alle beelden van iedere positie goed te filmen. En aangezien ik steeds in beeld kwam, moest ik op die plek blijven liggen. Het bloed steeg steeds naar mijn hoofd, dus was ik blij toen die scène was afgerond. Maar, gezien de onderstaande foto ben ik er toch wel bijna zeker van dat ik in deze film kom.

’s Avonds lag ik uitgeput in bed. Het viel nog niet mee, figureren in een film. En dan deed ik nog niet eens alle scènes mee. Maar het was wel een supermooie ervaring. Mocht ik bij een volgende draaidag weer kunnen, dan zal ik zeker proberen om erbij te zijn.

Uiteraard ben ik erg nieuwsgierig geworden naar de uiteindelijke film. Daarvoor moet ik toch nog even wachten, want Patria verschijnt dit najaar pas in de bioscoop. Mede mogelijk gemaakt door filmdistributeur Pink Moon Entertainment. De première vindt plaats in bioscoop JT in ’s-Hertogenbosch. Ik ga zeker kijken!